Geboren op 17.4.2006
ouders: Elkington's T-Rex (T-Rex) en Nunchaku Yi Min (Mugje)
Op 17 april 2006 werden de kittens van T-Rex en Mugje geboren. Ons eerste nestje. Voorspoed was ver te zoeken, 
Mugje had geen melk en de kittens moesten volledig met de hand worden grootgebracht.
Na een krappe 2 weken overleed tot ons groot verdriet poesje Róisín. De dankbaarheid dat we Doppie wel konden redden was des te groter.
De kittens van dit nestje zijn 18 jaar en 0 maand(en) geleden geboren.
De kittens
(Doppie)
kater
kleur: zwart (zilver) gemarmerd
geboortegewicht: 108 gram
status: overleden op 2015-02-16 (uit de tuin verdwenen en tot mijn niet voor te stellen verdriet nooit meer teruggekeerd).
meer over Dorus...
Het nest
Er is weinig nieuws te melden.
Doppie heeft weinig last gehad van zijn enting, alleen 1 oogje traant een beetje. Verder gelukkig niets.
Het is een heerlijk ventje waar we elke dag van genieten. En 's nachts (soms iets minder want hij maakt je wel geregeld wakker om je gezicht helemaal te poetsen).
Jurassic Parc, wie kent de film niet? Wel eens gelet op de scene in het museum waarbij meerdere raptors een (meen ik) t-rex aanvielen? Op hoe ze op hun tegenstander sprongen?
Nou, dat is de manier waarop Doppie hier op zijn tegenstanders (lees de pleegmama's) springt.
Met vier poten tegelijk springt hij in een grote boog door de lucht waarbij hij in de lucht lijkt te versnellen en heel gericht met alle vier poten bovenop de tegenstander belandt en in diens vacht blijft hangen.
De papa van Dorus heet T-Rex.
Volgens mij hadden we Doppie beter Raptor kunnen noemen
Alleen water, dat is nog helemaal niks. Dat lust hij niet. Daarom drinkt hij nog drie keer per dag een klein beetje kittenmelk, en snapt niet dat we daar dan nu ook wel vanaf kunnen. Want van brokjes alleen word je groot genoeg.
Maar hoe dat nou aan zijn verstand te brengen?
Natuurlijk deed Doppie al ‘kleine grote boodschapjes’, gisteren was het dan zo ver dat er voor het eerst een echte grote boodschap in het kittenkattenbakje lag.
Het flesje hoeft hij ook niet meer zo nodig, het lijkt erop dat hij het nu alleen nog maar wil als hij ook echt dorst heeft. Zijn honger stilt hij liever met babycatbrokjes.
Water vindt hij maar niks. Dus heb ik visnat neergezet, daar heeft hij zijn neus per ongeluk te diep in gestoken met als gevolg een grote niesbui en toen hoefde hij natuurlijk niet meer.
We hebben hier in huis een knuffelpinguin. Hij was oorspronkelijk van Beer de hond, toen hij hier 5 jaar geleden kwam. Hij was er helemaal aan verslingerd. Totdat Mug in huis kwam en de pinguin ook zo geweldig vond. Beer is goedig en stond hem graag aan haar af. Mug vindt de pinguin nog steeds geweldig, maar haar zoon Doppie inmiddels ook.
En nou maar afwachten of ze net zo goedig is als Beer.
Doppie niet! Vermengd met melk weet hij niet hoe snel hij het naar binnen moet werken.
Het groeischema vertelt ons dat hij vanaf nu minder vaak per dag moet gaan krijgen:
Wat hij nu nog moet leren is dat hij dan hard weg moet hollen, want natuurlijk wordt er revanche genomen.
Zo getuige deze foto waarbij Sauterne hem snel in z'n staart bijt.
En ja, Doppie heeft last van zijn oogjes dus moest er gezalfd worden.
Vandaag werd het bakje gevuld met metselzand en dat was lol! Er werd in gegraven door Doppie alsof hij naar China wilde, maar ook de volwassen katten vonden het geslaagd. Niet om in te plassen hoor, maar om in te liggen.
Hij wordt al een heel eigenzinnig mannetje en dan kan je op deze foto zien, als je het hem naar de zin wilt maken dan zal je echt moeite moeten doen.
Natuurlijk werkt dat niet zo in de praktijk. In de beginperiode is de gewichtstoename wat minder dan in de eindperiode. Dat werd natuurlijk door ervaren fokkers opgemerkt.
Dankzij de gegevens die zij mij aanleverden, heb ik nu een realistisch vergelijk gebaseerd op de gemiddelde gewichtstoename van 114 Noorse boskatkittens (van geboorte tot en met de twaalfde week).
Met dank aan de volgende catteries!
* cattery Høydegård * cattery Skidbladnir * cattery Fylgievold
Passend bij dit onderwerp kan ik uitleggen waarom ik op dit moment andere kleren aan heb dan waarmee ik de avond begon.
Ik zat achter de pc wat weblogjes te lezen, toen ik een kittenschreeuwtje achter me hoorde. Bij het omkijken zag ik Doppie als een steile wand beklimmer de krabpaal trotseren. Recht omhoog ging die. Dus ik dacht, hij die nu al slimme harry uit gaat hangen en een manier bedenkt om uit de kittenbak te komen, die is vast en zeker toe aan een stevige hap.
Dus heb ik een gourmetje gold open getrokken en tot mijn grote verbazing begon hij onder zeer luid gesmak gourmet te eten. Weliswaar niet meer dan een theelepeltje en daar zit de reden van het feit dat ik andere kleren aan moest trekken: de rest zat daarna op hem en op mij.
De nieuwe kittenbrokjes (Nutro Choice) moesten eventjes worden uitgeprobeerd door het kattenvolk. Met als gevolg dat onze om onverklaarbare reden kaal geworden Doppie plotsklaps verlaten in de kittenbak zat. Dat vond ik wel zielig dus hij mocht heel eventjes bij al zijn moeders, tantes en oom. Maar hij snapte er niks van wat ze nou allemaal aan het doen waren.
De fles met pap (kittenmelk met rijstebloem) werd ook resoluut geweigerd, en wie ben ik dan om dat door te duwen. Dus Doppie heeft ook vandaag gewoon weer lekker dunne melk gedronken en groeit goed.
Het wordt dan ook steeds drukker in de kittenbak met al die moeders en tantes die zich verdringen om bij hem te mogen liggen.
Sauterne heeft ook ineens het licht gezien. Nu het ventje door de bak begint te wandelen ziet ze er ineens ook een kitten in en Dorus gebruikt de nog kalige plek op haar buik (van de sterilisatie) die verder door een hoop wol is omgeven maar al te graag om zich aan te warmen.
NFO f 22
17 april 2006 - 3 mei 2006
Op tweede Paasdag werd geboren deze kleine meid, een kopie van haar moeder. Diezelfde rode achterpoot kwam als eerste op deze wereld kijken en naar mate de dagen vorderden en haar patroontje meer zichtbaar werd, des te meer bleek deze kleine meid een kopie van mama Mug.
Ondanks onze inspanningen om haar erdoor te trekken, hebben we onze Roos vanavond, 3 mei, aan de engelen moeten meegeven. Tussen haar beide mama's Mug en Scar heeft ze haar laatste levensadem uitgeblazen, als gevolg van een virus of bacterie in haar darmen.
We zijn zo vreselijk verdrietig, dat we meer tijd nodig hebben om voor haar die pagina op onze homepage te maken die ze zo verdient.
Morgen wordt onze kleine meid begraven, met een mooie roos op haar grafje.
Onze eerstgeborene. Dat is ze, en dat blijft ze. Voor altijd.
mama Mug
pleegmama Scar
broertje Dorus
'oma' Marietje
pleegpapa Rob en pleegmama Marie-Angelique
En dan kom je niet verder dan dit soort foto's:
Uitbuiken op de SnuggleSafe. De kattenflat vinden ze maar voor mietjes, veel liever liggen ze los in de kittenbak op de bontkleedjes die ik daar voor ze heb neergelegd. Wat ik niet door had, is dat er een flinke tochtstroom onder het deurtje waar ze af en toe voor gaan liggen door kwam. Met als gevolg dat Róisín nu een dichtgeplakt oogje heeft. Even goed in de gaten houden dus (de kieren hebben we natuurlijk onmiddellijk afgedicht).
Daar waar ze steeds doelloos op de buik rondschoof, probeert ze zich nu echt op de pootjes te tillen met haar kopje omhoog en om zich heen kijkend wandelingetjes te maken. Dat gaat natuurlijk super ongecontroleerd, maar mejuffrouw is wel degelijk op weg om het huis onveilig te maken. Gelukkig hebben we daar dus op tijd die 'schutting' voor gebouwd (leuk gevonden die term Petra!).
Broertje Doppie waant zich nog veilig achter zijn oogleden.
Hier ligt hij na het flesje uit te buiken.
Nu we hebben toegegeven aan de plek die Mug voor haar kinderen uitzocht (onderin de krabpaal), wilde ook ik rust hebben zonder steeds uit bed te hoeven om te kijken of er misschien een kitten uitgekrabbeld was en mijn provisorische barricade van ikea-tentje en een boodschappenkrat verschoven zou zijn.
Samen met mijn moeder ben ik aan de slag gegaan met een timmerpaneel en paumellen. Van het resultaat heeft mijn vader zich waarschijnlijk in zijn graf omgedraaid, we hebben de scharniertjes er achteraf gezien niet helemaal recht op gezet. Maar het voldoet goed! Kijk, dit is het geworden:
Wat hier handig aan is, is dat het uit elkaar te halen is tot 2 losse delen, dankzij de paumellen.
Een paumelle is een scharnier, tja hoe beschrijf ik het. Het ziet er zo uit als op het plaatje hiernaast (met dank aan Wikipedia)
Door een paneel op te tillen komt hij dus los, want het is een dopje dat over een pennetje schuift. Zo zijn het bij het opbergen niet meer dan losse plankjes als we het straks niet meer nodig hebben. Maar het is ook uit te breiden met meer delen. Als de kittens straks zo groot zijn dat ze in de kamer kunnen rondscharrelen, kunnen we hem voor de deur zetten zodat die niet dicht hoeft (dichte deuren maakt ons nl tot portier, steeds moet er dan weer een kat in of uit want die zijn allergisch voor dichte deuren).
Ik ben tevreden.
Morgen weer naar het werk. De kittens krijgen nu nog maar om de vier uur melk. Ze melden zich ook niet eerder, en de gewichten nemen mooi toe, dus denk ik dat ze niet meer nodig hebben dan dat. Het scheelt ook enorm in mijn nachtrust moet ik zeggen, want ik loop nog net niet op mijn tandvlees. Maar wel bijna.
De kittens komen mooi aan. Ze liggen nog steeds onder in de krabpaal. Ervoor heb ik een stukje afgezet, zodat ze als ze aan het klunen gaan niet verdwaald kunnen raken. En waar mama Mug precies op past om te gaan liggen als ze het in de krabpaal te warm vindt worden.
Twee uur lang heb ik kunnen winkelen vandaag (na een week moest er toch weer wat aan boodschappen worden ingeslagen), ze melden zich nog maar om de drie uur. Maar zuipen zich dan wel helemaal vol. Ik heb als test voor onze homepage groeischema's aangemaakt, gexefnspireerd door Coby. Zoals je hieronder kan zien, is er een lijn van daadwerkelijke groei van het kitten, afgezet tegen de ideale groei. Maar wat is de ideale groei? Ik heb die gesteld op dat een kitten ook de dag na de geboorte nog steeds het geboortegewicht weegt. Ik hoor ook wel dat het normaal is dat een kitten wat afvalt de eerste dag na de geboorte. Hier was dat zeker het geval.
Wat is jullie ervaring? Valt een kitten inderdaad af de eerste dag?
Voor de nitwits hier:
Róisín:
geboorte: 114
dag 2: 104
dag 3: 118
dag 4: 128
dag 5: 142
dag 6: 162
Dorus:
geboorte: 108
dag 2: 98
dag 3: 106
dag 4: 122
dag 5: 134
dag 6: 158
Doe je je best om een mooie hut te bouwen met een zachte mand erin en flanellen doeken als bekleding van de hut en wat doet juffrouw eigenwijs?
Juist, ze versleept haar kinderen naar het gat onderin de krabpaal.
De kittens doen het goed, ze vullen hun buikjes met ons voederspuitje en sinds vandaag blijkt dat ze ook aan de tepel liggen.
Na een zware nacht waarin Dorus zijn vaardigheden liet blijken bij het klunen vanuit de inbouwkast waarin ze vertoeven naar mijn matras waarop ik voor ze waak, en Mug haar wanhoop om beide kittens bij zich te houden, moest ik een definitieve keuze maken en Scar in haar lieflijke zorg uitbannen. Dus heb ik in de vroege uurtjes van deze dag een grote mand neergezet, waarin bewegingsruimte genoeg is voor mams en de kittens. Scar mag er niet meer bij, die gaat in een mand bovenop Mug en de kittens liggen en dat gewicht van haar kunnen ze niet aan.
Sindsdien is er rust hier, de kittens vragen nog maar om de 3 uur om melk van mij en zijn toch goed genoeg aangekomen (Róisín 14 en Dorus 12 gram).
Kleine Roos neemt het voedertuitje tot diep in haar strot, dat is haar manier van melk drinken:
Broertje Dorus houdt meer van de stijl zoals de oude Romeinen, aanliggen en genieten van de spijzen:
Foto's kan ik even niet leveren, ik heb het wel gepoogd vandaag maar ik zat blijkbaar te dicht bij met de camera en alles was zo wazig alsof je een bril met jampotglazen nodig hebt.
Gewichten kan ik wel leveren. De eerste dag na de geboorte hadden ze even een dip in hun gewicht. Daarna vertoonden ze gelukkig een stijgende lijn:
Róisín
geboorte: 114 gram
dag 1: 104 gram
dag 2: 118 gram
dag 3: 128 gram
Dorus
geboorte: 108 gram
dag 1: 98 gram
dag 2: 106 gram
dag 3: 122 gram
Hierbij het verslag, de dames Mug en Scar liggen met het grut in de slaapkamerkast te tuttelen en kunnen zowaar even zonder me. Ga er even voor zitten, want het verslag is LANG!
Kitten nummer 1
Met het eerste kitten, het poesje, had Mug eigenlijk best wel "moeite". Twee uur nadat ze het vruchtwater had verloren kwamen de eerste weeën. Gelukkig had ze het bed verruild voor de inbouwkast in de slaapkamer, lekker donker en veilig. Na even zag ik een roze achterpootje eruit piepen, net zo eentje als die van Mug zelf. Een stuitligging dus. Toen ik eenmaal doorhad dat als ik met mijn hand met de weeën mee streek over haar lijf het kitten echt centimeters opschoof was het ook zo gebeurd. Ik vond het eigenlijk nog snel gaan voor een stuitligging, 20 minuten na de eerste wee kwam het op de wereld, 17 april 2006 om 14:30. Keurig navelstreng doorgebeten en placenta opgegeten. Toen ik het poesje wilde wegen merkte ik dat ik toch wel behoorlijk zenuwachtig was, ik moest even diep ademhalen om mijn bibberende handen tot kalmte te brengen. Een poesje van 114 gram, van tabbypatronen kan ik nog niks zeggen behalve dat het tabby is, schildpadje met weinig rood. Wellicht dat het rood net als Mug zelf later meer gaat tonen omdat het gestroomd is als het ware.
Na een discussie is haar naam gekozen: Róisín van de Moeshoek. Roosje had mijn voorkeur, maar Rob vond dit mooier en aangezien het ook Roosje betekent, is dat het geworden.
Kitten nummer 2 
Eigenlijk dacht ik dat het bij één zou blijven, want ze ging gewoon brokjes eten. Na een hele tijd werd ze echter heel onrustig en ging ze tegen Sca mauwen die aan de andere kant van de slaapkamerdeur zat. Dat is een ramp voor Scar, ze ziet Mug nog steeds als HAAR kind en als die in stress is, moet je er bij zijn.Toch had ik haar bij de eerste weggehaald, omdat ze toen Mug lag te persen echt bovenop haar ging liggen en dat kan toch niet lekker zijn als je weeën ligt te hebben. Maar ja, stress in de tent kon ik ook niet hebben dus hup, Scar er weer bij. Nog geen tien minuten later lag daar het drukke ventje dat ik ook al steeds in haar buik had gevoeld. 17 april 2006 om 15.30 uur.Mug had het wel gehad, daarom ontfermde Scar zich over de rest: keurig navelstreng doorbijten en de placenta opeten. Zo zorgzaam! Het is een zwart tabby katertje van 108 gram.
Dit ventje hebben we Dorus van de Moeshoek genoemd.
Het kan zijn dat de browser de afbeeldingen niet ververst. Op pc en notebook: druk op ctrl-F5 om de foto's te verversen.
| EC Elkington's T-Rex, zwart, 2004-04-24 |
EC Kaninus' Batman |
Elkington's Kingo |
CH Gismo 00-21 |
| Laksjøen's Synne |
|||
| Killix Hovsa Puk |
EC Europa's Danske Gorm, DM |
||
| EC Europa's Nougat Nød, DM |
|||
| Elkington's Phoebe |
CH Laksjøen's Mel Gibson |
CH Sloratoppen's Bajas |
|
| Beier's Kristara |
|||
| Starkad's Primadonna |
EC Starkad's Dianthus |
||
| EC Skovlærke Felis Jubatus |
|||
| Nunchaku Yi Min, zwart (zilver) schildpad gemarmerd, 2004-12-16 |
CH Magoria's Red Devil, NFO d 09 22, 2001-10-29, SE/NL |
IC Tassajara's Gorek, NFO n 09 23, 2000-01-11, SE/SE |
IP EC Rockringen's Hoodoo Guru, DM, NFO n 09 22, 1998-08-20, SE/SE |
| SW'00'99 GIP & EC Tassajara's Mymla Tigrisdotter, DM, NFO n 09 24, 1998-11-26, SE/SE |
|||
| Magoria's Poison, NFO f 22, 2000-05-01, SE/SE |
EC Opatija's Big Boss, DM, NFO d 09 22, 1990-09-16, SE/SE |
||
| EC Fine Memory's Queen L, NFO n 09, 1998-10-31, SE/SE |
|||
| Fine Memory's Action Skoatter, NFO ns 09 22, 2003-03-29, SE/NL |
GIP Tassajara's TT, NFO n 09 24, 2002-06-14, SE/SE |
IP & EC Mhorrses Whiskey, NFO d 09 23, 1998-08-01, SE/SE |
|
| SW'00'99 GIP & EC Tassajara's Mymla Tigrisdotter, DM, NFO n 09 24, 1998-11-26, SE/SE |
|||
| GIP EC Pysida's Onyx, NFO a 09, 1997-02-08, SE/SE |
IP EC Zolas Frej, DM NFO n 09 22, 1993-06-20, SE/SE |
||
| GIP EC Pysida's Jatzy, DM, NFO a 09, 1994-11-21, SE/SE |
Elkington's T-Rex
DNA getest: niet getest
Echografisch getest op hart en nieren:
HCM normaal (10-08-2006) en PKD normaal (10-08-2006)
Nunchaku Yi Min
DNA getest: niet getest
Echografisch getest op hart en nieren:
HCM normaal (03-01-2006) en PKD normaal (03-01-2006)
Gecombineerd met de PKD test zijn de nieren van Mugje op 03-1-2006 beoordeeld op grootte en schors-/mergstructuur, de aspecten die een indicatie kunnen geven dat er mogelijk sprake is van CIN. Bij Mugje zijn er hierbij geen afwijkende aspecten gevonden die zouden kunnen wijzen op CIN.
GSD-IV oftewel Glycogenosis Type IV is erfelijke stofwisselingsziekte die bij Noorse boskatten voor kan komen. Het is een afwijking waarbij overtollige suikers in het lichaam niet op de juiste manier worden opgeslagen.
In gezonde dieren wordt suiker opgeslagen als glycogeen, dat direct beschikbaar is wanneer inspanning geleverd wordt. Het enzym dat hierbij betrokken is, wordt aangeduid met de afkorting GBE. In dieren die lijden aan de afwijking, is GBE niet aanwezig. Hierdoor ontstaat een ophoping in organen zoals de lever. Dit leidt uiteindelijk tot uitval van de organen met de dood als gevolg (daargaan bij de geboorte of wat later, maar steeds voor de leeftijd van ongeveer 14 maanden).
Of een kat deze aandoening al dan niet heeft of vererft, kan via een DNA test worden vastgesteld.
PKdef is de afkorting van pyruvaatkinasedeficiëntie.
Pyruvaat Kinase (PK) is een enzym dat essentieel is voor de energieproductie in rode bloedcellen. Bij lijders is dit enzym afwezig, waardoor rode bloedcellen versneld afgebroken worden. De afwijking kenmerkt zich door bloedarmoede.
Of een kat deze aandoening al dan niet heeft of vererft, kan via een DNA test worden vastgesteld.
Hypertrofische cardiomyopathie (HCM) is een erfelijke hartziekte die bij (Noorse bos)katten voor kan komen. Een kat kan geboren worden met een genetische aanleg voor HCM maar óf, wanneer en in welke mate de kat HCM ontwikkelt is van vele andere factoren afhankelijk.
Door middel van een echocardiografisch onderzoek met kleurendoppler kan worden onderzocht of het hart op het moment van het onderzoek afwijkingen vertoont. Voor de HCM variant die bij de Noorse boskat voorkomt is (nog) geen DNA-test beschikbaar.
Polycystic Kidney Disease (PKD) is erfelijke nierziekte. Katten met PKD hebben in beide nieren meerdere cystes (= met vocht gevulde holtes). Zowel het aantal cystes als de omvang van de cystes zal toenemen met het ouder worden van de kat. Uiteindelijk zal er chronisch nierfalen optreden.
Door middel van een echo kan de kat op een leeftijd van ongeveer 9 maanden voor 91% zekerheid worden gediagnosticeerd. Voor de PKD variant die voorkomt bij de Noorse boskat is (nog) geen DNA-test beschikbaar.
Chronische Interstitiële Nefritis (CIN) is een ander woord voor schrompelnier. Door ontstekingsreacties in de nieren ontstaat er bindweefsel en dit zal de nieren doen samentrekken, verschrompelen. De nieren zullen kleiner worden dan zij voorheen waren en een afwijkende weefselstructuur vertonen. Uiteindelijk zal er chronisch nierfalen optreden. De ziekte kan door diverse oorzaken ontstaan, een erfelijke aanleg is er daar één van. Ook bij Noorse boskatten kan deze erfelijke variant voorkomen.
Door middel van een echografisch onderzoek kan worden onderzocht of de nieren op het moment van het onderzoek afwijkingen vertonen en aanleiding geven tot verder onderzoek (bijvoorbeeld het bepalen van de nierwaarden in het bloed). Er ontbreken echter normen voor normaalwaarden voor de echografie van CIN bij katten (wat gemiddeld genomen de grootte en opbouw van de nieren zijn). Ook is pas bij microscopisch onderzoek van weefsel met zekerheid vast te stellen of er afwijkingen in het weefsel zichtbaar zijn, iets als onregelmatig oppervlak van de nieren is namelijk pas in het eindstadium van CIN zichtbaar. Het mag echter voor zich spreken dat het afnemen van nierbiopten ten behoeve van het uitvoeren van periodieke routineonderzoeken in het kader van fokprogramma's te ver gaat.
Het standaard testen op CIN via echografie heeft dus wel zin, met dien verstande dat de uitslag enkel betrouwbaar is in het geval van een vergevorderd stadium van CIN.